„MUZYKA PRZECIWKO RASIZMOWI”: KONCERT JANUSZA REICHELA I MARSZAŁKA W TORUNIU
20 grudnia 2019
Toruń
Znakomity tandem koncertowy tym razem zaprezentuje się w Toruniu. Janusz Reichel oraz Marszałek ponownie wystąpią razem pod szyldem „Muzyki Przeciwko Rasizmowi” i z pewnością będzie to niepowtarzalny koncert, bo obydwaj artyści to nietuzinkowe postacie, a przy tym potrafią doskonale rozgrzać publikę. Zapraszamy do klubu Dwa Światy.
Piosenki Janusza Reichela są proste, nawet ascetyczne i mało efekciarskie. Mimo często radykalnego przesłania – ciepłe i ujmujące. Kiedyś współpracował z grupą Atman, wydał wspólną kasetę z ortodoksyjnie punkową kapelą anarchistyczną – Guernicą Y Luno. Obecnie coraz częściej zabarwia swe studyjne nagrania użyciem instrumentów elektronicznych. Na koncertach jednak wciąż pojawia się jako „człowiek z gitarą”. Nieprzypadkowo porównuje się go do takich postaci jak Billy Bragg, Joan Baez czy nawet Bob Dylan. Tak z racji stylu wykonawczego, jak i społecznego zaangażowania jego twórczości. Wszystkie wydawnictwa Janusza Reichela (czy też Jaśka Malarza, jak z przymrużeniem oka każe się nazywać) ukazały się pod szyldem małych wydawnictw, głównie z kręgu niezależnej sceny hard core/punk.
Marszałek to jedyny w Polsce jednoosobowy zespół eksplorujący okolice punk rocka. Zadebiutował
płytą „Marszałek Pizdudski One Man Band”, na której zaprezentował się jako jedyny pełnoprawny wykonawca powołanego przez siebie do życia gatunku „blus-kantry-pank”. Muzycznie Marszałek najczęściej sięgał po surowe zagrywki bluesowe, akompaniując sobie nogami na zestawie perkusyjnym, w lirykach zaś dość odważnie i wulgarnie rozprawiał się z bolesnymi prawdami o miłości, nienawiści, ciemnych stronach miasta, życia i śmierci. Rozwinięciem tej formuły była płyta, „Marszałek i Konie” (2016) nagrana z zespołem Konie. Jesienią 2016 premierę miała druga solowa płyta Marszałka zatytułowana „Split”, na której prócz bluesów pojawia się brudny, minimalny electro punk, oparty o surowe brzmienie basu i automatu perkusyjnego. Obecnie Marszałek porzucił wraz z gitarą sześciostrunową swój bluesowy punkt wyjścia i uprawia „h8 poetry punk” – zredukowany do bębnów i zapętlonych riffów basowych podkład, na tle którego melodeklamuje swoją wyklętą i niezłomną poezję.
