Stowarzyszenie „NIGDY WIĘCEJ” nie rekomenduje

Stowarzyszenie „NIGDY WIĘCEJ” nie rekomenduje dystrybucji poniższych publikacji na platformie Allegro. Ostateczną decyzję o usunięciu aukcji każdorazowo podejmuje Allegro na podstawie własnego regulaminu.

Kolejność alfabetyczna według nazwisk autorów:

 

- Książka Roberta Brasillacha „Léon Degrelle i przyszłość Rexa”, będąca apologią Degrelle’a – belgijskiego oficera SS, skazanego zaocznie przez sąd w Belgii na karę śmierci za kolaborację. Publikacja ta jest wydaniem współczesnym, bez komentarza historycznego.

Degrelle w 1935 roku założył paramilitarny Narodowy Front REX, którego celem było stworzenie w Belgii faszystowskiej monarchii. Jego grupę nazywano potocznie reksistami. Ich ideologia była wzorowana na włoskim faszyzmie Mussoliniego. Po wkroczeniu wojsk III Rzeszy do Belgii Degrelle rozpoczął kolaborację z okupantem. Reksiści aktywnie denuncjowali okupantom członków antynazistowskiego ruchu oporu i brali udział w atakach wobec tych osób. W 1941 roku utworzył Legion „Wallonie” będący częścią 5 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Wiking” i walczył na froncie wschodnim. Degrelle dorobił się fortuny na grabieży majątku mordowanych przez nazistów belgijskich Żydów.

Robert Brasillach to faszystowski pisarz i działacz. Był redaktorem naczelnym pisma „Je suis partout”, które publikowało adresy i fałszywe tożsamości ukrywających się przed gestapo członków francuskiego ruchu oporu oraz osób pochodzenia żydowskiego. W swoich artykułach i odezwach Brasillach wzywał władze do ich rozstrzeliwania. Po wojnie został skazany przez francuski sąd na karę śmierci za kolaborację. Więcej informacji:

O. Byrska „Powojenna przemiana Simone de Beauvoir” (PDF)
P. Witkowski „Leon Degrelle – ONR, IPN i wymarzony syn Hitlera” (PDF)

 

- Skrajnie antysemickie publikacje Leszka Bubla, które zawierają teorie spiskowe i oskarżenia Żydów o dążenie do przejęcia władzy. Np. w publikacji „Polski Holocaust. Dokumentacja zbrodni żydowskich w dziejach Polski” Bubel oskarża Żydów o „zbrodnie, zdrady, antypolską działalność” i pisze o rzekomych naciskach „żydowskich faszystów z narodu wybranego realizujących zbrodniczą ideologię syjonizmu. Nie do przyjęcia jest, aby półtoramilionowa mniejszość żydowska głównie o zmienionych nazwiskach, filosemici i szabesgoje, wpajała nam zasadę, że wszystko co żydowskie jest nietykalne, stojące ponad prawem i wszelką krytyką”.

Bubel wielokrotnie był oskarżany o szerzenie antysemityzmu, znieważanie religii i tożsamości kulturowej Żydów. Sam siebie określał jako „naczelnego polskiego antysemitę”, nazywał polski Sejm „pejsatym parlamentem”, za co uznany został w 2005 roku przez Sąd Rejonowy w Warszawie winnym znieważenia polskiego parlamentu i nakazano mu wpłatę zadośćuczynienia na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża.

Bubel to wydawca wielu antysemickich periodyków i broszur. W 2019 roku Empik wycofał ze sprzedaży pismo Bubla pt. „Tajemnice Świata” ze względu na jego antysemicki charakter i mowę nienawiści. Więcej informacji:

„Empik wycofał ze sprzedaży pismo Leszka Bubla” (PDF)

K. Kasiński: „Dziwni krzyża obrońcy” (PDF)

R. Maszkowski: „Sądowy ping-pong, czyli dlaczego Leszek Bubel nie siedzi w więzieniu” (PDF)

„Bubel – antysemita” (PDF)

„Nacjonalizm a wolność słowa” (PDF)

 

- Antysemicka książka Zdzisława Ciesiołkiewicza pt. „Inwazja upiorów 1944-1970. O wkładzie szowinistów żydowskich do historii współczesnej Polski”. Jej autor był współtwórcą skrajnie nacjonalistycznej antysemickiej organizacji Zjednoczenie Patriotyczne „Grunwald”, które wysuwało hasła zwalczania rzekomej dominacji Żydów w życiu społecznym Polski. Ugrupowanie to prowadziło działalność propagandową, opartą na teoriach spiskowych, według których Żydzi szkodzili Polsce, odpowiadali za zbrodnie stalinizmu i kryzysy gospodarcze.

Książka Ciesiołkiewicza opisuje rzekomą inwazję i trwającą do dziś okupację Polski przez Żydów. Według autora Żydzi mieli opanować struktury władzy państwowej i najważniejsze dziedziny życia społecznego, przede wszystkim sferę kultury i nauki, a w walce z polskością mieli posługiwać się metodą terroru, prześladowań, zastraszenia, demoralizacji.

Według badaczy książka Ciesiołkiewicza zawiera „treści wybitnie antyżydowskie” (Michał Śliwa „Obcy”. Z dziejów poglądów na kwestię żydowską w Polsce w XIX i XX wieku) i jest „antysemickim paszkwilem” (Przemysław Gasztold-Seń, autor pracy naukowej „Koncesjonowany nacjonalizm. Zjednoczenie Patriotyczne Grunwald 1980-1990”). Więcej informacji:

Przemysław Gasztold-Seń „Tropiciele syjonizmu” (PDF)

 

- Skrajnie antysemickie i gloryfikujące hitleryzm książki Léona Degrelle’a (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego): „Front wschodni 1941-1945”, „Moja droga do Santiago”, „Płonące dusze”, „The Eastern Front”, „Wiek Hitlera”. Degrelle był belgijskim oficerem SS. Sąd w Belgii skazał go zaocznie na karę śmierci za kolaborację. Po wojnie ukrywał się w Hiszpanii, gdzie pisał książki, w których negował Holokaust (twierdził, że to „żydowska propaganda”) i pochwalał Hitlera. W 2016 r. Empik wycofał ze sprzedaży publikacje Degrelle’a.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Żydzi i masoni we wspólnej pracy” autorstwa Feliksy Eger (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego), w której pisze o rzekomych „spiskach żydomasońskich” i dążeniu Żydów i masonów do panowania nad narodami.

 

- Skrajnie antysemicka książka Henry’ego Forda „Międzynarodowy Żyd” (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego). Była inspiracją dla Hitlera i „Mein Kampf”, a także dla innych zbrodniarzy nazistowskich (o czym otwarcie mówili). Więcej informacji:
P. Nehring „Żydowska obsesja Henry’ego Forda” (PDF)
„Postacią Forda zafascynowany był m.in. Adolf Hitler” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka Kazimierza Gajewskiego „Poznaj Żyda” (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego). Autor nawoływał w niej do „odżydzenia Polski”: „Poznaj Żyda – rzucamy to hasło całej Polsce, bowiem tylko żydoznawstwo pozwoli tak pokierować akcją odżydzeniową, abyśmy mogli nareszcie wyzwolić Polskę spod zalewu żydowskiego. (…) Każdy Polak winien tę broszurę rozpowszechniać, aby ją udostępnić każdemu nieuświadomionemu o szkodliwości żydowskiej!”.

Oskarżał Żydów o spiskowe dążenia do panowania nad światem, o wrogość wobec chrystianizmu oraz narodu i państwa polskiego. Gajewski pisał, że Żydzi „dyszą żądzą pognębienia chrześcijaństwa i pohańbienia Krzyża”, „Polskę żydostwo przeznaczyło na wylęgarnię swoich sił biologicznych” oraz „Nie ma żydów postępowych lub zacofanych, wszyscy bowiem jednak dążą do zawojowania świata”.

Ponadto w publikacji tej Gajewski oskarżał Żydów o fanatyzm, ciemnotę, a zarazem – o działalność wywrotową i destruktywny wpływ na moralność otoczenia: „Tę pierwotną, dziką duszę żydowską przenika żądza zawładnięcia całego świata, w imię czego ciemny duch żydowski nie widzi żadnych przeszkód moralnych, wszystkie drogi i środki do celu wiodące uznaje za dobre, brudna dusza żydowska”.

Książka zawiera ponadto przedruki karykaturalnych i skrajnie antysemickich rysunków z okresu dwudziestolecia międzywojennego.

Gajewski był redaktorem naczelnym wydawanego w międzywojniu skrajnie antysemickiego periodyku „Samoobrona Narodu”. Więcej informacji:

H. Markiewicz „Przeciw nienawiści i pogardzie” (PDF)

T. Urzykowski „Wystawa antysemickich rysunków: Żydzi jak szczury i robaki” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka „Zmierzch Izraela” Tadeusza Gluzińskiego, ps. Henryk Rolicki (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego), jednego z głównych ideologów Obozu Narodowo-Radykalnego (zdelegalizowanego w 1934 roku). W publikacji tej autor odwołuje się do spiskowej teorii dziejów, wedle której Żydzi w sposób konsekwentny, ale zakulisowo, przy użyciu różnych instrumentów (np. masonerii, pieniędzy, politycznych wpływów) dążą do objęcia władzy nad światem i podporządkowania sobie wszystkich narodów nieżydowskich (gojów). 

Aleksander Hertz, autor wydanej w 1961 roku monografii „Żydzi w kulturze polskiej”, dowodzi, że za sztandarowy przykład literatury, w której ukazany zostaje mit Żyda jako odwiecznego wroga Polski i Polaków, można uznać właśnie książkę Henryka Rolickiego. Hertz pisał: „Autor dokładnie wskazuje, że Żydzi byli sprężyną upadku wielkich mocarstw, tworzenia się wszelkich herezji i koncepcji rewolucyjnych. Oni to spowodowali upadek państwa rzymskiego, najścia Germanów, Arabów i Tatarów. (…) Rolicki bez zająknięcia się całą reformację w Polsce sprowadza do intryg żydowskich. Słowem, można by powiedzieć, że Żydzi byli motorem dziejów, że cokolwiek ważnego w dziejach się zdarzyło, miało swe źródło w Żydach”. Więcej informacji:

M. Bernacki: Bariery, uprzedzenia, fobie. Obraz stosunków polsko-żydowskich w II Rzeczypospolitej (we wspomnieniach Czesława Miłosza) (PDF)

 

- Skrajnie nacjonalistyczna broszura Adama Gmurczyka „Rewolucja integralna”. Gmurczyk to lider bliskiego faszyzmowi ugrupowania Narodowe Odrodzenie Polski, a także redaktor pisma „Szczerbiec”. NOP otwarcie odwołuje się do wzorów faszystowskich i kultu przemocy, a jego  członkowie byli wielokrotnie oskarżani i sądzeni za propagowanie ideologii faszystowskiej i rasistowskiej. Z kolei w piśmie „Szczerbiec” drukowano m.in. teksty Leona Degrelle, dowódcy walońskiej dywizji Waffen SS, który do końca życia pozostawał zwolennikiem Hitlera. Na łamach pisma pochwalano też antysemityzm, nazywając go „cnotą”. Książka „Rewolucja integralna” Gmurczyka zawiera wybór jego artykułów wcześniej opublikowanych w „Szczerbcu”. W swoich publikacjach Gmurczyk między innymi utożsamiał cywilizację łacińską z antysemityzmem jako twórczym elementem nadającym Europie „sił witalnych” oraz pozwalającym odróżnić się Europejczykom od Żydów: „Europa była Wielka, była Chrześcijańska – bo była antysemicka. (…) Nasza Cywilizacja narodziła się bowiem jako prawdziwie twórczy bunt przeciwko żydostwu. Odpowiedzią na judaistyczną zawiść była miłość bliźniego, na semickie zezwierzęcenie – kultura chrześcijańska, na religijne wiarołomstwo – wierność Bogu i Jego Przykazaniom”.

Więcej informacji:

R. Pankowski: „NOP, patrioci i folksdojcze” (PDF)

 

- Książki autorstwa Jürgena Grafa, skrajnego antysemity, znanego negacjonisty Holokaustu. Za publiczne propagowanie takich twierdzeń i podżeganie do nienawiści rasowej został skazany w 1998 roku przez szwajcarski sąd na karę więzienia. W 2000 roku wyrok ten został utrzymany w mocy przez Sąd Najwyższy. Aby uniknąć więzienia, Graf uciekł ze Szwajcarii i kontynuował publikowanie treści zaprzeczających Zagładzie Żydów. Przebywał m.in. w Iranie, gdzie organizował międzynarodowe konferencje negujące Holokaust.

Zgodnie z Ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu negowanie prawdy o zbrodniach nazistowskich (Zagłady narodu żydowskiego) jest przestępstwem (PDF).

W książce „Sobibor: Holocaust Propaganda und Wirklichkeit” („Sobibór: propaganda Holokaustu a rzeczywistość”) Graf napisał – negując fakty historyczne o Zagładzie Żydów – że „Sobibór nie był obozem zagłady i nie było w nim komór gazowych”. Dodał też, że „mogło w nim umrzeć 10 tysięcy osób, czyli 1/25 ofiar podawanych w oficjalnych źródłach”. Graf określił Sobibór mianem „obozu przejściowego” dla Żydów. Zaprzeczył też świadectwom ocalałych więźniów i bronił esesmanów: „Relacje świadków są całkowicie niewiarygodne. Świadkowie bez wyjątku kłamali w sprawie głównego zarzutu: rzekomego masowego zabijania Żydów (za pomocą «czarnego płynu», «chloru» lub spalin silnikowych) – a zatem nie mamy powodu, aby wierzyć ich zeznaniom na temat jakichkolwiek sadystycznych zachowań ze strony personelu obozu”.

W książce „Concentration Camp Majdanek. A Historical and Technical Study” (współaut. Carlo Mattogno) autor stwierdził, że „rzekome obiekty zagłady na Majdanku nie były technicznie odpowiednie do masowego zabijania ludzi za pomocą gazu, a co za tym idzie, że do takiego masowego zabijania nigdy nie doszło”. Dodał też, „nie ma powodu, by przypuszczać, że dostawy cyklonu B służyły jakiemukolwiek celowi innemu niż zabijanie wszy”.

Więcej informacji:

„Holocaust Denial in the Middle East: The Latest Anti-Israel Propaganda Theme” (PDF)

N. Sineaeva-Pankowska „Holocaust Memory and Holocaust Denial in Poland and Moldova: A Comparison” (PDF)

W lutym 2021 Amazon usunął kilkaset ofert z książkami autorów negujących Holokaust, wśród których znalazł się też Jürgen Graf (PDF).

 

- Książka Tomasza Greniucha „Droga nacjonalisty”, która zawiera treści antysemickie, rasistowskie i pochwalające przejawy ideologii faszystowskiej. Odwołuje się on do antysemickiej teorii spiskowej, wedle której „rząd światowy” - „w dobie triumfu syjonizmu, gdy idea globalizmu zakłada zniewolenie wszystkich narodów świata w jednym super-państwie pod egidą światowej diaspory” - dąży do zniszczenia Polski i Polaków. Ponadto w książce otwarcie popiera wykonywanie gestu hitlerowskiego pozdrowienia (hajlowanie), o którym pisze: „Nie wstydzimy się naszych poglądów, naszej tradycji. Dla nas salut rzymski, pozdrowienie aryjskiej Europy, wzniesiona ku słońcu prawica, nie jest gestem zamawiania piwa”. Greniuch pochwala też Léona Degrelle’a, Corneliu Codreanu Zelea i Adama Doboszyńskiego (przewodził pogromowi antyżydowskiemu w 1936 r. w Myśleniacach). Kolejno: Degrelle był belgijskim oficerem SS. Sąd w Belgii skazał go zaocznie na karę śmierci za kolaborację. Po wojnie ukrywał się w Hiszpanii, gdzie pisał książki, w których negował Holokaust (twierdził, że to „żydowska propaganda”) i pochwalał Hitlera. Z kolei Codreanu był twórcą „Żelaznej Gwardii” - ugrupowania faszystowskiego, które działało w Rumunii w latach 1927-1941. Żelazna Gwardia dokonywała mordów politycznych, pogromów i mordów na Żydach. Była częścią faszystowskiego, proniemieckiego rządu Iona Antonescu. W swojej książce Greniuch stwierdza: „Jestem pewny co do jednego – znajduję się na drodze, którą podążali Codreanu, Degrelle i setki innych”, nazywa ich też „mentorami”. W publikacji ponadto określa homoseksualizm jako „dewiację” i „zboczenie”, z czym walczą nacjonaliści, gdyż mają „silniejszą tożsamość rasową”. Więcej informacji:
P. Witkowski „Szef opolskiego IPN dr Greniuch. «Wzniesiona ku słońcu prawica, pozdrowienie aryjskiej Europy»” (PDF)
K. Burnetko „ONR ma silną reprezentację w IPN. Tak się fałszuje historię” (PDF)

 

- „Mein Kampf” Adolfa Hitlera (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego). 

„Mein Kampf” Hitlera należy do najbardziej skrajnych przykładów faszystowskiej, antysemickiej propagandy i jego sprzedaż w celu promowania treści ideologicznych powinna być jednoznacznie potępiona i zabroniona.

Część I „Mein Kampf” Hitlera ukazała się w lipcu 1925 roku, a część II w grudniu 1926 roku. W 1930 roku obydwa tomy połączono w jeden. Książka stała się manifestem ideologii nazistowskiej. Hitler otwarcie pisał w niej o swoich politycznych planach. O wszystkie społeczne i polityczne problemy oskarżał Żydów, którzy według niego należeli do niższej rasy i nie byli w pełni ludźmi.

Po wojnie prawami autorskimi do „Mein Kampf” dysponował niemiecki kraj związkowy Bawaria. Podjęto decyzję o niepublikowaniu książki, nie zgadzając się także na jej wydanie poza granicami Niemiec. Władze Bawarii ścigały na drodze sądowej próby łamania lub obchodzenia prawa autorskiego. W myśl niemieckiego prawa po siedemdziesięciu latach od śmierci Hitlera Bawaria utraciła prawa autorskie do publikacji (od 2016 roku).

W świetle prawa i etyki dopuszczalne jest wyłącznie posługiwanie się „Mein Kampf” jako dokumentem historycznym, a zatem dozwolona jest sprzedaż wydań „Mein Kampf” opatrzonych właściwym komentarzem krytyczno-historycznym. Poza tym zgodnie z polskim prawem dopuszczalna jest sprzedaż historycznych wydań „Mein Kampf” ze względu na ich wartość kolekcjonerską/historyczną.

Sprzedaż wydań współczesnych „Mein Kampf” bez komentarza krytycznego nie jest dopuszczalna.

 

- Propagująca ekstremizm broszura Dereka Hollanda „Polityczny żołnierz. Myśli o walce i poświęceniu”. Autor to współzałożyciel tzw. Międzynarodowej Trzeciej Pozycji, która skupia radykalne grupy nacjonalistyczne i neofaszystowskie z całej Europy. Na ideologię tej międzynarodowej sieci składają się koncepcje antysemickie i neofaszystowskie. Holland w publicznych wystąpieniach negował Holokaust.

W książce „Polityczny żołnierz” Holland między innymi gloryfikuje Żelazną Gwardię – ugrupowanie faszystowskie, działające w Rumunii w latach 1927-1941. Żelazna Gwardia dokonywała mordów politycznych, pogromów i mordów na Żydach. Była częścią faszystowskiego, proniemieckiego rządu Iona Antonescu. W omawianej książce Holland pisze: „W naszym wieku najbardziej znakomitym przykładem Politycznych Żołnierzy jest ruch legionowy – rumuńska Żelazna Gwardia, założona i ukształtowana przez Corneliu Codreanu. Duch, który ruch ten generował, był tak silny, tak przekonujący, że w ciągu swej krótkiej, 15-letniej działalności objął cały naród”. Więcej informacji:

„NOP: Wyznawcy terroryzmu, czyli Osama bin Laden jest niewinny” (PDF)

„Political Soldiers and the New Man” (PDF)

 

- Książki autorstwa Davida Irvinga – skrajnego antysemity, znanego negacjonisty Holokaustu (od wielu lat zaprzecza on istnieniu komór gazowych w Auschwitz i zagładzie 6 milionów Żydów). Za publiczne propagowanie takich tez został skazany w 2006 roku przez austriacki sąd na karę więzienia. W 2007 roku dzięki współpracy „NIGDY WIĘCEJ” i dyrekcji Muzeum Auschwitz-Birkenau Irving został usunięty z terenu 52. Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. W marcu 2019 r. Minister Spraw Zagranicznych poinformował, że Irving (który planował przyjazd do Polski) ze względu na to, że głoszone przez niego poglądy są niedopuszczalne z punktu widzenia polskiego prawa, nie zostanie wpuszczony do kraju („Opinie Davida Irvinga «niedopuszczalne z punktu widzenia polskiego prawa»” - PDF). Zgodnie z Ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu negowanie prawdy o zbrodniach nazistowskich (Zagłady narodu żydowskiego) jest przestępstwem (PDF). Więcej informacji:
K. Skrzydłowska-Kalukin „Negacjonista gra w chowanego” (PDF)
R. Pankowski, K. Nowak „David Irving ma powody...” (PDF)

Irving w swoich publikacjach zaprzecza, że w komorach gazowych w Auschwitz dokonywane było masowe mordowanie Żydów. Twierdzi między innymi, że wieże strażnicze w Auschwitz to „podróbki stwarzające hollywoodzką atmosferę” i że nie ma ich na zdjęciach z czasów, gdy obóz był czynny. Irving nazwał też ekspozycję w Auschwitz „czystym Disneylandem”, gdzie „Polacy i inni zepsuli to miejsce przez chęć generowania pieniędzy i propagandy”.

W 2000 roku Irving przegrał sprawę sądową z amerykańską historyk Deborah Lipstadt i wydawnictwem Penguin Books, które oskarżył o zniesławienie. Sąd uznał, że Irving zaprzecza hitlerowskim zbrodniom na Żydach, jest antysemitą i rasistą, utrzymującym kontakty z neofaszystami. Przez większość historyków jest uznawany za apologetę Hitlera. Dodatkowe informacje:
Wywiad z Deborah Lipstad „We Will Win Because History Is On Our Side” (PDF)
„David Irving w Polsce, antyfaszyści protestują” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książki Teodora Jeske-Choińskiego: „Historia Żydów w Polsce”, „Poznaj Żyda”, „Żydzi na tułactwie”, „Żydzi oświeceni”  (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego), jednego z czołowych ideologów antysemityzmu pierwszej polowy XX wieku. Stworzył listę antysemitów w historii Polski (tak ich określał) i z uznaniem opisywał ich działania przeciwko Żydom. Między innymi pochwalał wygnanie Żydów z Litwy. Usprawiedliwiał ponadto pogromy antyżydowskie: „Nasze pogromy były właściwie tylko chwilowymi wybuchami gasnącej szybko zemsty wyzyskiwanego ludu”. Jeske-Choiński narzekał też, że polski antysemityzm nie zyskał poparcia monarchów, żałował również, że „antysemitów czasów dawniejszych” było według niego nie dość wielu. Więcej informacji:

T. Stańczyk „Staropolscy antysemici” (PDF)
„Historia Żydów w Polsce – krótki wykład. Część 14” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka „Hitler założycielem Izraela?” Henneckego Kardela, wedle którego to Żydzi byli odpowiedzialni za Zagładę. W publikacji tej twierdził, że Adolf Hitler i wielu wysoko postawionych nazistowskich dygnitarzy – odpowiedzialnych za przeprowadzenie Holokaustu – miało żydowskie pochodzenie. Ponadto Kardel zawarł w książce wiele innych fałszywych i sprzecznych z wiedzą historyczną tez: przekonywał, że Hitler usiłował stworzyć żydowskie państwo ze względu na naciski swoich własnych żydowskich krewnych i ze względu na współpracę z Wielką Brytanią, która rzekomo chciała pozbyć się wszystkich Żydów z Europy. Jego książka nie jest wydaniem krytycznym i w żaden sposób nie można jej nazwać naukową.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Żydzi chrzczeni” autorstwa Stanisława Kowalskiego (wydanie współczesne, bez komentarza historycznego), w której stwierdza, że Żydzi nawracają się tylko pozornie na wiarę chrześcijańską, by mogli przeniknąć do polskiego społeczeństwa, a następnie jako zdrajcy doprowadzić do „judaizacji Kościoła i społeczeństw nieżydowskich”. Według Kowalskiego celem Żydów miałoby być „panowanie nad narodami”. Jego książka opiera się zatem na antysemickiej teorii spiskowej.

 

- Skrajnie antysemickie książki autorstwa Józefa Kruszyńskiego (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego): „Talmud. Co zawiera i czego naucza”, „Antysemityzm, antyjudaizm, antygoizm”, „Dążenia Żydów w dobie obecnej”, „Dlaczego występuję przeciwko Żydom?”, „Stanisław Staszic a kwestia żydowska”, „Religia Żydów współczesnych”. Opublikował on wiele antyżydowskich artykułów i książek w dwudziestoleciu międzywojennym. Aktywnie współtworzył antysemicką i pogromową propagandę w ówczesnej Polsce. Wybitni historycy, antropologowie kultury i językoznawcy uznają publikacje Kruszyńskiego za jaskrawy przykład międzywojennego dyskursu antysemickiego.

Kruszyński określał Talmud jako „źródło nienawiści” Żydów do chrześcijan i wyszydzał żydowską religijność jako płytką i sprowadzoną do pustych obrzędów. Prof. Jacek Leociak w jednym z artykułów tak pisał o tym, czego domagał się Kruszyński: „Postulował pełne odżydzenie, czyli kulturowe, ekonomiczne i prawne oddzielenie ich [Żydów] od społeczności polskiej”. Dalej Leociak przywołał pracę prof. Michała Głowińskiego, który streścił, w jaki sposób Kruszyński w swoich publikacjach przedstawiał Żydów: „Po pierwsze – Żydzi traktowani są «konsekwentnie i jednoznacznie jako wrogowie chrześcijaństwa w ogólności, przede wszystkim katolicyzmu, ale też narodu polskiego i polskiego państwa». Po drugie – odżydzanie to działania ujmowane «w kategoriach uzasadnionej moralnie, społecznie, politycznie samoobrony przed żydowską agresją». Po trzecie – odżydzanie ma charakter działań stricte politycznych, ks. Kruszyński zwraca się bowiem bezpośrednio do władz państwowych z apelem, by przeciwdziałały «na wszelkie możliwe sposoby żydowskim poczynaniom». Po czwarte – charakterystyczne jest «łączenie wątków religijnych z ekonomicznymi. Żydzi są zagrożeniem dla naszej wiary, zamordowali Chrystusa, a do tego zagrażają naszym interesom». Po piąte wreszcie i dla Michała Głowińskiego najważniejsze – «w wywodach ks. profesora Józefa Kruszyńskiego i w jego postrzeganiu Żydów ujawniają się cechy konstytutywne dyskursu antysemickiego»” (J. Leociak „Osobliwe zrządzenie Opatrzności Bożej...” - PDF).
Więcej informacji o Kruszyńskim i pokrewnej problematyce znajduje się także w tym tekście:
Sz. Rudnicki „Walka gospodarcza czy antysemityzm” (PDF)

 

- Książka „Dzienniki Turnera” Andrew Macdonalda (to pseudonim Williama Luthera Pierce’a – założyciela neonazistowskiej organizacji National Alliance, autora antysemickich publikacji, propagatora twierdzeń o supremacji tzw. białej rasy), uznawana za „biblię rasistowskich terrorystów”. Książka ta zainspirowała Timothy’ego McVeigha, skrajnie prawicowego sprawcę zamachu w Oklahomie w kwietniu 1995 r., w którym zginęło 168 osób. Więcej informacji:

A Brzeziecki „Krajobraz brunatnieje” – wywiad z Rafałem Pankowskim (PDF)

G. Grochocka Produkty kultury nienawiści – wywiad z Rafałem Pankowskim (PDF)

Prof. Daniel Pipes w książce poświęconej teoriom spiskowym następująco streścił powieść Pierce’a: „W «Dziennikach Turnera», zwanych biblią prawicowej ekstremy, z mrożącym krew w żyłach entuzjazmem opowiada autor historię Organizacji, białej rasistowskiej grupy, która zdobywa fundusze drogą fałszerstw i rabunków żydowskich sklepów. Jej działalność osiąga punkt kulminacyjny podczas rasistowskiego powstania i «Dnia Sznura», w którym biali zdrajcy swojej rasy dziesiątkami tysięcy zawisają na latarniach. Potem następuje masakra Żydów i czarnych. Ostatecznie Organizacja przejmuje władzę” („Potęga spisku. Wpływ paranoicznego myślenia na dzieje ludzkości”). 

 

- Skrajnie antysemickie książki autorstwa Stanisława Michalkiewicza. Autor publicznie propaguje antysemickie teorie spiskowe, między innymi przedstawia Żydów jako wrogów Polski, którzy dążą do przejęcia władzy („do okupacji żydowskiej”), oskarża ich o czerpanie korzyści finansowych i politycznych z Holokaustu (podważa zresztą samo to pojęcie), a także o pragnienie destrukcji podstaw cywilizacji łacińskiej, np. poprzez przygotowanie „ofensywy sodomitów” (obraźliwe określenie społeczności LGBT).

Wszystkie te wątki ideologiczne stanowią oś tematyczną w będącej zbiorem felietonów książce „Antysemityzm? – piękna idea!”. Michalkiewicz już w samym tytule pochwala antysemityzm. Ponadto przypisuje Żydom ludobójcze zamiary: „[…] któż może powiedzieć, że gdyby Adolf Hitler nie miał antyżydowskiego bzika, Żydzi nie kolaborowaliby z Niemcami przy eksterminacji ludzi innych narodowości?”. Jeden z tekstów tytułuje „Masturbacja z holokaustem”, a przepisy prawne w Polsce zakazujące negowania Holokaustu określa jako „zatwierdzoną do wierzenia wersję II wojny światowej, a zwłaszcza wersję dotyczącą obozu w Oświęcimiu”. Michalkiewicz wielokrotnie przywołuje też teorię spiskową o rzekomych „żydowskich roszczeniach majątkowych” względem Polski, „szacowanych, jak wiadomo, na ponad 300 miliardów dolarów”, a Muzeum Historii Żydów Polskich Polin nazywa „centrum antypolskiej propagandy”. Wreszcie, oświadcza, że Żydzi „od dwóch tysięcy lat dążą do zniszczenia obcej i stąd uważanej za wrogą, łacińskiej cywilizacji”, że jej zniszczeniem „zainteresowana jest żydokomuna” i że „Żydom zależy, żeby Polki miały wszystkie udogodnienia dla dokonywania dzieciobójstwa” (tak nazywa aborcję). Michalkiewicz łączy też antysemityzm z obraźliwymi twierdzeniami o osobach LGBT, np. jeden z felietonów tytułuje „Homofobia? Piękna idea!” i oświadcza: „Nie ma zatem najmniejszego powodu, by wyrzekać się homofobii w imię doktrynerskich przesądów, przy pomocy których żydokomuna chce doprowadzić do destrukcji organicznych więzi społecznych”.

Także w książce „Naziści i szabesgoje” (według wydawcy jej pierwotny tytuł miał brzmieć: „Adolf Hitler dobrze chciał!”) Michalkiewicz propaguje antysemickie teorie spiskowe. Wedle jednej z nich Żydzi „próbują – zwłaszcza w perspektywie możliwości wejścia niektórych krajów muzułmańskich w posiadanie broni jądrowej – rozglądać się po świecie w poszukiwaniu jakiejś alternatywnej siedziby”, którą miałaby być (podlegająca ich władzy) Polska. W książce pojawia się znana również z innych tekstów Michalkiewicza teoria spiskowa o rzekomych „żydowskich roszczeniach majątkowych” względem Polski, która miałaby być „przez Żydów upatrzona nie tylko na największego «dłużnika», ale również zastępczego winowajcę holokaustu”. Ponadto publicysta kwestionuje art. 55 ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej (zabraniający negowania prawdy o zbrodniach nazistowskich) i tak oto określa kłamstwo oświęcimskie: „publiczne powątpiewanie o prawdach zatwierdzonych do wierzenia przez jakieś anonimowe sanhedryny”. Michalkiewicz w swojej książce nazywa też antysemityzm „piękną ideą”.

W książce „Rzeczpospolita judaszy, czyli slalom między volklistami” Michalkiewicz nazywa Żydów „drobnoustrojami”, które powodują „płynącą z Zachodu zgniliznę”. Dodaje, że dążą oni „do zniszczenia cywilizacji łacińskiej zwłaszcza przez destrukcję jednego z istotnych jej składników – chrześcijaństwa”. W publikacji tej powracają wątki znane z innych jego tekstów, na przykład w kontekście Dnia Judaizmu, obchodzonego corocznie 26 stycznia, obraźliwie pisze: „Czy rzeczywiście Kościół katolicki w Polsce nie ma większych zmartwień niż promocja żydowskiej kultury, czyli – powiedzmy sobie szczerze – żydowskiego przemysłu rozrywkowego?”. Propaguje również teorie spiskowe o rzekomych „roszczeniach żydowskich” względem Polski: „Światowy Kongres Żydów, główna firma koncernu holokaustowej industrii […], zażądała od Polski kolejnego haraczu. Tym razem chodziło o mienie pozostawione przez Żydów zabitych w czasie wojny przez Niemców”. Podważa przy tym pogrom kielecki z 1946 roku i następująco pisze o upamiętniających go obchodach: „przygotowania do wielkiej propagandowej imprezy w Kielcach, w rocznicę tak zwanego «pogromu». To «upokarzanie» Polski postępuje równolegle do zdejmowania winy za wymordowanie Żydów z Niemców”. Inna z jego teorii dotyczy rzekomego planu przeniesienia się Żydów z Izraela do Polski, co miałoby przybrać „postać scenariusza rozbiorowego z jednoczesnym utworzeniem Żydolandu na tak zwanym «polskim terytorium etnograficznym»”. Więcej informacji:

- R. Pankowski „Stanisław Michalkiewicz: «Żadne wyznanie tak nie pierdzi, jak katolickie»” (PDF)

- K. Wiśniewska „Antysemickie teksty Stanisława Michalkiewicza z ambony. Kościół Św. Bonifacego we Wrocławiu pogrążony w ciemnościach” (PDF)

- N. Watt „Anti-semitism live” (PDF)

 

- Skrajnie antysemickie książki Jacka Międlara – byłego księdza katolickiego, aktywisty skrajnej prawicy, znanego z antysemickich i islamofobicznych wypowiedzi, a także współorganizatora ksenofobicznych marszów ulicznych. W związku z jego wystąpieniami toczą się postępowania prokuratorskie dotyczące publicznego nawoływania do nienawiści na tle narodowościowym. W 2018 roku został sądownie skazany za znieważenie posłanki Nowoczesnej Joanny Scheuring-Wielgus, o której napisał na Twitterze: „Konfidentka, zwolenniczka zabijania (aborcji) i islamizacji. Kiedyś dla takich była brzytwa! Dziś prawda i modlitwa?”. We wrześniu 2021 roku został skazany na karę ograniczenia wolności za znieważanie i nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych wobec osób narodowości żydowskiej i ukraińskiej.

Książka Międlara „Moja walka o prawdę” tytułem nawiązuje do dzieła Adolfa Hitlera „Mein Kampf”. Zawiera ona treści antysemickie i homofobiczne. Międlar między innymi określił w niej mord Polaków na Żydach w Jedwabnem jako „perfidne żydowskie kłamstwo”. Zapowiadał też: „Z uwagi na ogrom kłamstw, którymi karmieni jesteśmy niemal każdego dnia, oraz z uwagi na antychrześcijańską szarżę i ogrom żydowskich zbrodni, nie jestem w stanie zamieścić wszystkiego w jednej książce. Bądźcie czujni i szykujcie się na dokładkę”. Z kolei treści homofobiczne pojawiły się między innymi w części poświęconej Kościołowi i księżom: „Część polskich hierarchów to homoseksualiści żądający afirmacji swoich upodobań seksualnych”.

Na skutek protestów społecznych Empik w listopadzie 2018 zablokował sprzedaż książki Międlara i wydał w tej sprawie oświadczenie: „Wobec licznych zgłoszeń naszych klientów co do faktu, że książka ta szerzy mowę nienawiści, a tym samym łamie polskie prawo, zdecydowaliśmy się na zablokowanie jej dostępności”. Więcej informacji:

A. Szczęśniak „Presja działa. Empik zawiesza sprzedaż książki Jacka Międlara” (PDF)

Treści skrajnie antysemickie znajdują się też w książce „Polska w cieniu żydostwa” Międlara. Skupia się w niej na rzekomej „polonofobii”, „polakożerstwie” oraz „stygmatyzacji i znieważaniu narodu polskiego” przez Żydów. W swojej publikacji Międlar pisze o Żydach w obraźliwy sposób i przedstawia ich jako wrogów Polski: „Od wieków Polskę pokrywa mroczny, żydowski cień zdrady, dezercji i kłamstwa, na który bez ustanku przymykamy oko. […] Jeśli jakiś Żyd poczuje się urażony przywołanymi w niniejszej książce cytatami i niewygodnymi faktami, przykro mi. Zamiast obrażać się za mówienie prawdy, niech Żydzi zdobędą się na publiczne potępienie własnej niegodziwości i zerwanie z pasmem krwawego i zdradzieckiego dziedzictwa społeczności, od której Polacy już dość wycierpieli”.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Mord rytualny – przyczynki historyczne”, w której autorzy przekonują, że tzw. żydowskie mordy rytualne na dzieciach chrześcijańskich były faktem historycznym. Przez wieki Żydzi w Polsce i Europie byli oskarżani o to, że mordowali chrześcijańskie dzieci w celach rytualnych. Liczne były procesy, w których sądzonych Żydów i Żydówki okrutnie torturowano, wymuszano zeznania, aby w końcu uznawać ich winnymi popełnienia zbrodni i skazać na karę śmierci. Bulle papieskie, oświadczenia Kościoła katolickiego i prace naukowe jednoznacznie stwierdzają, że są to pomówienia i oszczerstwa. Oskarżenia o mordy rytualne prowadziły w historii do krwawych pogromów antyżydowskich, także w czasach współczesnych (plotka o porwaniu chłopca na macę była zarzewiem pogromu kieleckiego z 1946 roku). Więcej informacji:
J. Wijaczka „Oskarżanie Żydów o mordy rytualne to pomówienia” (PDF)
M. Duch-Dyngosz „Wywiad z Joanną Tokarską-Bakir: Pogrom kielecki – decydujący był antysemityzm” (PDF)
M. Bilewicz, A. Haska „Wiara w mord rytualny we współczesnej Polsce” (PDF)

Wybitna badaczka tej problematyki prof. Joanna Tokarska-Bakir zauważa: „Legendy o krwi, w wariancie o Żydach profanujących hostię, zabijających «chrześcijańskie dziecko» na macę lub profanujących świętości chrześcijańskie – stanowiły i stanowią dziś ważny element dyskursu antysemickiego. Jego funkcją jest podtrzymywanie motywowanej lękiem segregacji między Żydami i nie-Żydami, a także utrzymywanie «pogromu w stanie możliwości», co ma przypominać Żydom, gdzie jest ich miejsce”. Więcej informacji:
K. Przewrocka „Mordowanie Boga i chrześcijańskich dzieci przez Żydów. Dlaczego Polacy wierzą w legendy o krwi?” (PDF)

 

- Książki Benita Mussoliniego pochwalające ideologię i ustrój faszystowski (wydanie współczesne bez komentarza krytycznego). Ich autor to twórca włoskiego ruchu faszystowskiego i przywódca faszystowskich Włoch, jeden z najsłynniejszych dyktatorów XX wieku.

„Doktryna faszyzmu” to druga po „Mein Kampf” Hitlera znana na świecie pochwalna wykładnia faszyzmu. Mussolini neguje w niej ustrój demokratyczny i przedstawia wizję totalitarnego państwa, w którym jednostka zostaje pozbawiona wolności i autonomii. Dla Duce faszyzm posiada „treść ideową, która wznosi go na poziom prawdy”. Jest to prawda „absolutna”, którą należy przyjąć lub liczyć się z „poważnymi konsekwencjami” w razie jej odrzucenia lub zakwestionowania. Według Mussoliniego człowiek faszyzmu powinien poświęcić wszystko na rzecz totalitarnego państwa. W jego wizji, opisanej także w książce „Faszyzm. Idea, doktryna, państwo”, najważniejsza była ideologia, nieomylny wódz i dziejowa misja włoskiego narodu. Więcej informacji:

J. Hebel „Benito Mussolini: Doktryna faszyzmu” (PDF)

W. Wichert „Hitler i Mussolini – fatalna przyjaźń” (PDF)

Także w „Pamiętniku czasów wojny” Mussolini tworzy wizję państwa faszystowskiego, pochwala wojnę i w skrajnie nacjonalistyczny sposób przedstawia naród włoski. W 2020 roku książka ta ukazała się w ramach „Biblioteki Szczerbca”, czyli została wydana przez skrajnie nacjonalistyczne ugrupowanie Narodowe Odrodzenie Polski. Jest to więc wydanie współczesne pamiętnika Mussoliniego, bez jakiegokolwiek krytycznego omówienia tego tekstu. Co więcej, wydawcy pochwalają dyktatora, zamieszczając w opisie książki taką informację: „jeden z najwybitniejszych Włochów w historii”. 

 

- Książka „Kartki z więzienia” będąca pochwałą Eligiusza Niewiadomskiego – mordercy pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Gabriela Narutowicza. Niewiadomski był fanatycznym nacjonalistą, który dokonał zamachu na Narutowicza w grudniu 1922 r., kilka dni po jego wyborze na urząd prezydenta. Niewiadomski został za to skazany na karę śmierci, nigdy nie wyraził skruchy. Książka nie jest wydaniem krytycznym, lecz apologią postaci mordercy.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Macie diabła za ojca”, której autorem jest Curzio Nitoglia. To włoski autor antysemickiego bloga, znany ze swoich sympatii nazistowskich (we włoskiej prasie nazywany „nazi-katolikiem”). W jednym ze swoich publicznych wystąpień określił Hitlera jako polityka „umiarkowanego”. Ze względu na swoje publikacje i działalność Nitoglia był uwzględniany w raportach na temat antysemityzmu we Włoszech.

W książce „Macie diabła za ojca” Nitoglia twierdzi, że Żydzi są narodem potępionym, którego symbolem jest szatan (a więc wszelkie zło). Promuje teorie „o spisku żydowsko-masońskim przeciwko Kościołowi”, wyraża aprobatę dla „walki z myślą judeo-talmudyczną”. Żydów przedstawia jako wrogów chrześcijaństwa, twierdzi, że chrześcijaństwu grozi „zanieczyszczenie” judaizmem.

Już sam opis publikacji zawarty na stronie wydawcy nie pozostawia wątpliwości, że jest to pozycja skrajnie antysemicka: „Ciągła opozycja między Bogiem a Szatanem odpowiada równie nieredukowalnej opozycji między Kościołem a Synagogą, między Miastem Boga a Miastem Szatana. Ta opozycja jest tak fundamentalna, że po wcieleniu Słowa możliwe są dla człowieka tylko dwie drogi i dwie cywilizacje: chrześcijańska i żydowska. Echo tego sporu między Kościołem a Synagogą wypełniło dwa tysiące lat historii. A po dwóch tysiącleciach najprawdopodobniej zbliżamy się do prawdziwie apokaliptycznego czasu: z jednej strony spisek Synagogi przeciwko Kościołowi, z drugiej kabalistyczno-masoński duch, który zaatakował wszystko, co nas otacza”. Więcej informacji:

The American Jewish Year Book, 1996 (PDF)

Rapporto sull’antisemitismo in Italia nel 2016 (PDF)

Nazismo e revisionismo: una querelle tra cattolici tradizionali sti (PDF)

 

- Skrajnie antysemickie książki Jerzego Roberta Nowaka: „100 kłamstw J.T. Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem”, „Antypolonizm. Zdzieranie masek”, „Czarny leksykon”, „Fałsze i przemilczenia Grossa”, „Kogo muszą przeprosić Żydzi”, „Nowe kłamstwa Grossa”, „O W. Bartoszewskim bez mitów”, „Przemilczane zbrodnie”, „Zagrożenia dla Polski i polskości”, „Żydzi a Polacy”, „Żydzi przeciw Żydom” oraz „Żydzi w historii świata”. Nowak znany jest z publicznych antysemickich wystąpień i wykładów. W swoich książkach propaguje teorie spiskowe oskarżające Żydów m.in. o dążenie do działania na szkodę Polski, kolaborację z Niemcami i udział w Zagładzie własnego narodu. Prof. Jan Woleński następująco scharakteryzował publikacje Nowaka: „Pisarskie produkcje Jerzego Roberta Nowaka są poniżej poziomu elementarnej poprawności intelektualnej i przyzwoitości moralnej. Z pierwszego punktu widzenia jest to niezborny bełkot, aczkolwiek autoreklamowany jako wynik poważnych badań naukowych, a z drugiego - perswazyjna kolekcja prostackich manipulacji i inwektyw, chociaż autorsko samozachwalana jako wyjątkowy patriotyzm”. Więcej informacji:

M. Kowalski „Przeproście za Hollywood” (PDF)

„Dlaczego obraża autorytety?” (PDF)

K. Wiśniewska „Chrześcijan i Żydów sposób na J.R. Nowaka” (PDF)

R. Maszkowski „Radio Maryja per fas et nefas” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka Michała Poradowskiego „Talmud czy Biblia?” (wydanie bez komentarza krytycznego). Autor - wbrew wiedzy historycznej i teologicznej - przekonuje, że korzenie chrześcijaństwa nie wywodzą się z judaizmu i zaprzecza, „że chrześcijanie i Żydzi wierzą w tego samego Boga”. Krytyczną analizę tej książki przedstawił prof. Jerzy Madej, który stwierdził, że „zarówno jej tytuł jak i treść głównie służy propagandowemu konfliktowaniu Talmudu z Biblią”. Jego zarzuty wobec Poradowskiego dotyczyły „tendencyjnego mijania się z prawdą biblijną i historyczną” oraz „podsycania konfliktów międzyreligijnych”. Wywody Poradowskiego określał jako „natrętnie antyjudaistyczne” i stawiał pytanie: „Czy Autora zbytnio nie zaślepiła antysemicka ideologia?”. Więcej informacji:
J. Madej „Polemika z poglądami księdza Poradowskiego” (PDF)

Poradowski publikował w piśmie „Szczerbiec” wydawanym przez bliskie faszyzmowi ugrupowanie Narodowe Odrodzenie Polski. W swoich tekstach wzywał do nienawiści wyznaniowej, występował przeciwko ekumenizmowi, a protestantyzm określał jako „spoganizowane chrześcijaństwo”. Dodatkowe informacje:
M. Warchala „Prasa faszystowska w Polsce: «Szczerbiec»” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka „Chrześcijanin w Talmudzie” Justyna Pranajtisa (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego). Pranajtis należał do czołowych „żydoznawców” w końcu XIX i początkach XX wieku.

Pranajtis uczestniczył w głośnej sprawie sądowej Bejlisa w Kijowie (1911-1913), w której jako samozwańczy ekspert i świadek oskarżenia z uporem utrzymywał, że żydowski mord rytualny jest faktem. Kiedy obrona kazała mu wskazać konkretne wersety w Talmudzie, które miałyby to potwierdzać, okazało się, że takich nie ma. Pranajtis posługiwał się niemieckim przekładem Talmudu, w dużej mierze będącym paszkwilem. Podczas procesu zaprzeczał autentyczności raportu napisanego przez późniejszego papieża Klemensa XIV, aż do momentu, gdy potwierdził ją Watykan. Więcej informacji:
- R. Modras „Kościół katolicki i antysemityzm w Polsce w latach 1933-1939” (Kraków 2004)
- S. Frołow „Sprawa Bejlisa – mord rytualny, którego nie było” (PDF)

Badacze uznali książkę „Chrześcijanin w Talmudzie” za antysemicką, podkreślając, że teksty talmudyczne są w niej przytaczane w kontekście polemicznym i tendencyjnie:
- Ks. Mirosław S. Wróbel „Krytyka tekstologiczna i historyczna passusów Talmudu o Jezusie i chrześcijaństwie” (PDF)

W książce tej Pranajtis przedstawia wizerunek chrześcijan rzekomy przedstawiony na kartach Talmudu. Używa przy tym manipulacji, przekłamań i nie posiada żadnej naukowej wiedzy o judaizmie. Na przykład stwierdza (co jest oczywistym fałszem), że na podstawie Talmudu „nie można wyobrazić sobie nic tak obrzydliwego, czegoby [Żydzi] nie głosili o chrześcijanach. Mówią bowiem, że chrześcijanie są to: bałwochwalcy, ludzie najgorsi, o wiele gorsi od Turków, mordercy, nierządnicy, nieczyste zwierzęta plugawe jak gnój, niegodni zwać się ludźmi”, a także: „chrześcijanie, według Talmudu, są bałwochwalcami i to dla żydów najszkodliwszymi”.

Główna teza książki Pranajtisa jest taka, że Talmud nakazuje Żydom, by dążyli do zniszczenia chrześcijan. Autor pisze: „nakazuje Talmud przynajmniej pośrednio ich zwalczać; mianowicie przez szkodzenie im wszelkiemi sposobami – i tak zmniejszać ich władzę i przygotowywać upadek. Gdzie zaś jest możliwe, żyd może i powinien także mordować chrześcijan bez żadnej litości”.

To fałszywe, antysemickie twierdzenie Pranajtis powtarza w kilku miejscach, między innymi jeden z podrozdziałów jego książki o Talmudzie został zatytułowany: „Chrześcijan należy mordować”, co Pranajtis jeszcze wzmacnia słowami: „Talmud nakazuje zabijać chrześcijan bez żadnej litości”, „należy zabijać wszystkich chrześcijan, nie wyłączając nawet najlepszych” oraz „Żyd zabijając chrześcijan, nie grzeszy, lecz, jak uważają, składa Bogu przyjemną ofiarę”.

Na koniec swojego wywodu Pranajtis stwierdza – wciąż w pełen manipulacji sposób powołując się na Talmud – że: „Spowodować więc obalenie religji chrześcijańskiej jest jedynym celem wszystkich działań, a nawet modlitw Izraela”.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Protokoły Mędrców Syjonu” (wydania współczesne, bez komentarza krytycznego). „Protokoły Mędrców Syjonu” to tytuł najbardziej znanego w XX i XXI wieku pamfletu antysemickiego, którego treść stanowią wyimaginowane 24 wykłady, które jakoby miały być wygłaszane podczas I Światowego Kongresu Syjonistycznego (1897), opublikowane w periodyku petersburskim „Russkoje Znamia” (1903), a w formie książkowej – w 1905. Jego geneza wiąże się z sięgającą średniowiecza legendą o tajnym spisku, prowadzącym do zawładnięcia światem przez Żydów, która stała się jedną z głównych części składowych nowoczesnego antysemityzmu w XIX-XX wieku. W rzeczywistości tekst został sfabrykowany przez rosyjską tajną policję, Ochranę, aby obwinić Żydów o spowodowanie ówczesnych problemów politycznych i społecznych Rosji. Publikacja ta była wykorzystywana jako propagandowe wsparcie dla fali antyżydowskich pogromów, które przetoczyły się przez Rosję w latach 1903–1906. Po rewolucji październikowej 1917 zwalczające się partie i organizacje polityczne wykorzystywały „Protokoły mędrców Syjonu”, aby wzbudzać nienawiść i przemoc skierowaną przeciwko Żydom. Były one traktowane przez antysemitów w wielu krajach jako świadectwo spisku żydowskiego i stały się też częścią propagandowego arsenału nazistów. Fałszerstwo „Protokołów” zostało potwierdzone wielokrotnie na drodze sądowej. Więcej informacji:

R. Żebrowski „Protokoły Mędrców Syjonu” (hasło w „Polskim Słowniku Judaistycznym”) (PDF)

K. Majchrzak „Protokoły Mędrców Syjonu – anatomia fałszerstwa” (PDF)

W. Sienkiewicz „Protokoły Mędrców Syjonu” (PDF)

 

- Książka Dariusza Ratajczaka pt. „Tematy niebezpieczne”, w której autor negował m.in. zabijanie Żydów w komorach gazowych w Auschwitz. Pisał: „Cyklon B stosowano w obozach do dezynfekcji, nie zaś do mordowania ludzi”, i dalej: „Opowiadania ocalałych więźniów, jakoby widzieli gazowanie ludzi, są bezwartościowe”. W książce Ratajczak ponadto przytaczał i aprobował opinie innych negacjonistów Holokaustu, na przykład takie, że pomieszczenia przedstawiane jako komory gazowe w Oświęcimiu rzekomo nie mogły służyć do zabijania ludzi, bo miały nieuszczelnione drzwi.

W związku z twierdzeniami propagowanymi w książce „Tematy niebezpieczne” Ratajczak został oskarżony o złamanie art. 55 ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej i wytoczono przeciwko niemu proces sądowy. Postawiono mu zarzut tzw. kłamstwa oświęcimskiego. 11 grudnia 2001 roku sąd uznał go winnym popełnienia tego czynu.

W reakcji na książkę Ratajczaka Komisja Dyscyplinarna Uniwersytetu Opolskiego w 2000 roku usunęła go z uczelni. Dodatkowo komisja orzekająca wydała zakaz zatrudniania Ratajczaka w charakterze nauczyciela akademickiego na okres trzech lat. Więcej informacji:

„Opole: Kłamstwo oświęcimskie prawomocnie skazane” (PDF)

B. Mikołajewska: „Ratajczak: kłamstwa o kłamcy” (PDF)

„Winny kłamstwa oświęcimskiego” (PDF)

 

- Skrajnie antysemicka książka „Strategia Syjonu” Douglasa Reeda (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego), który propaguje w niej teorie spiskowe mówiące o tym, że Żydzi dążą do przejęcia władzy nad światem poprzez podporządkowanie sobie innych narodów. W swoich książkach Reed głosił też tezy negujące Holokaust i zaprzeczał odpowiedzialności Hitlera za prześladowania Żydów. Gdy zmarł, w 1976 r. magazyn „The Times” nazwał go „zajadłym antysemitą” („virulent anti-Semite”). Zgodnie z Ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu negowanie prawdy o zbrodniach nazistowskich (Zagłady narodu żydowskiego) jest przestępstwem (PDF).

 

- Skrajnie antysemicka książka „Tajemnice Talmuda” Augusta Rohlinga (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego), który oskarżał Żydów o praktykowanie mordów rytualnych. Twierdził, że to Talmud nakazuje im używanie krwi chrześcijańskiej. W 1883 roku przeciwko tym fałszywym oskarżeniom wystąpił w serii artykułów rabin Józef Samuel Bloch (działacz społeczny, poseł do parlamentu wiedeńskiego), w wyniku czego Rohling stracił profesurę na Uniwersytecie w Pradze. Ponadto Rohling pisał, że Talmud pochwala dopuszczanie się fałszerstw, kradzieży i innych niegodziwości, jeśli miałyby być wymierzone w chrześcijan. Przestrzegał również przed rzekomo rosnącym i zgubnym wpływem Żydów na społeczeństwo. Twierdził, że Żydzi uczestniczą w światowym spisku, by zdobyć władzę nad chrześcijanami. Antysemickie pseudonaukowe publikacje Rohlinga kształtowały ideologię nazizmu w latach trzydziestych XX wieku. Więcej informacji:

„Krzysztofory. Zeszyty Naukowe Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Zeszyt z okazji 60-lecia istnienia muzeum w Starej Synagodze w Krakowie”, nr 35, 2017 (PDF)

„Bloch Józef Samuel” („Polski Słownik Judaistyczny”) (PDF)

„August Rohling Upholder of Ritual Murder Charge Against Jews Dies Aged 92” (PDF)

 

- Książka pt. „Mit XX wieku” Alfreda Rosenberga (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego), który był głównym ideologiem nazizmu i najbliższym współpracownikiem Adolfa Hitlera. Od 1941 pełnił funkcję ministra III Rzeszy do spraw zajętych terenów wschodnich. Po zakończeniu II wojny światowej stanął przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Został oskarżony o udział w przygotowaniach planu przeciwko pokojowi, a także popełnienie zbrodni przeciw pokojowi, zbrodni wojennych oraz zbrodni przeciw ludzkości. We wszystkich tych czterech punktach został uznany za winnego, skazany na śmierć i stracony.
Książka „Mit XX wieku” jest uznawana obok „Mein Kampf” za książkę fundującą podstawy ideologii nazistowskiej. Zawiera treści rasistowskie i skrajnie antysemickie.

B. Borkowski: „Architekt zagłady. Kim był Alfred Rosenberg” (PDF)

K. Sipowicz: „Kapłan «rasy Panów». Rzecz o Alfredzie Rosenbergu” (PDF)

 

- Książka Miłosza Sosnowskiego „Krew i honor. Działalność bojówkarska ONR w Warszawie 1934-1939”, w której autor gloryfikuje przemoc w działalności przedwojennych polskich faszystów. Twierdzi, że nie zasługuje ona na potępienie, a współczesnym trudno jest zrozumieć „głęboki idealizm” ówczesnych bojówkarzy. Pisze: „Definiowałbym tu fanatyzm w pozytywnym tego słowa znaczeniu, czyli po prostu jako bezkompromisowe dążenie do jasnego, wytyczonego i szlachetnego celu. A gdy ktoś staje na przeszkodzie, oczywistym, przynajmniej dla mnie, jest zwalczanie go wszelkimi środkami”. W książce Sosnowski za brutalność ONR-u obarcza winą… samych Żydów, którzy byli atakowani przez nacjonalistycznych radykałów. Tytuł tej książki „Krew i honor” nawiązuje do motta Hitlerjugend: „Blut und Ehre”. To również nazwa współcześnie działającej międzynarodowej organizacji neonazistowskiej Blood and Honour. Miłosz Sosnowski – był związany ze skrajnie nacjonalistycznymi ugrupowaniami, takimi jak Narodowe Odrodzenie Polski. Więcej informacji:

A. Zacheja „Bojówkarskie fascynacje wiecznie żywe” (PDF)

 

- Pochwalająca ideologię nazistowską książka Felixa Steinera „Ochotnicy Waffen SS. Idea i poświęcenie”. Steiner był generałem Waffen-SS, a po wojnie należał do HIAG, czyli niemieckiej organizacji zrzeszającej byłych esesmanów. Ugrupowanie to prowadziło działania propagandowe na rzecz zrehabilitowania SS (formacji uznanej za zbrodniczą przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze), a także zabiegało o materialną pomoc dla byłych członków SS. Ponadto Steiner był związany z ruchem skrajnej prawicy w Niemczech.

W książce „Ochotnicy Waffen SS. Idea i poświęcenie” Steiner gloryfikuje tę zbrodniczą formację jako „patriotyczną organizację ochotniczą”, a esesmanów przedstawia jako bohaterów, którzy złożyli ofiarę w obronie Europy przed bolszewizmem. Autor tej wydanej po II wojnie światowej publikacji pochwala także ideologię nazizmu jako taką: „Wobec ogólnego duchowego kryzysu zachodniego świata, polityczny przełom w narodzie niemieckim roku 1933 musiał zostać odebrany jako cud”. Potępia również próbę zamachu na Hitlera z 1944 r. Ponadto Steiner w swojej książce pochwala Romana Szuchewycza, głównego dowódcę Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (UPA), odpowiedzialnej za przeprowadzenie ludobójczej czystki etnicznej w Małopolsce Wschodniej na polskiej ludności cywilnej (1943-1945). Pisze o nim, że „był prawdziwym dowódcą ochotników. Ponad wszystko kochał swój naród i wiedział, w jaki sposób nakłonić ukraińskich bojowników do walki”.

 

- Skrajnie antysemicka książka Tomasza Szczepańskiego, ps. Barnim Regalica pt. „Bunt”. Przedstawia on Polskę jako kraj niszczony przez Żydów i inne mniejszości narodowe, które w wywołanym przez skina „narodowym powstaniu” można w odwecie bezkarnie zabijać. Zarówno na poziomie ideologicznym, jak i stylistycznym autor nawiązuje w książce do nazistowskiego dokumentu (rozporządzenia ministra sprawiedliwości i bezpieczeństwa Rzeszy niemieckiej Heinricha Himmlera z jesieni 1942 roku), wyjmującego spod odpowiedzialności karnej mordowanie Żydów z „pobudek patriotycznych”. Dziennikarz Wojciech Orliński stwierdził, że książka Szczepańskiego to „tekst o jawnie nazistowskiej wymowie, dyskretnie zamaskowanej aluzją oczywistą dla każdego, kto zna historię najnowszą” („Gazeta Wyborcza” z 25.03.1998).

W książce Szczepański wykłada swoje zapatrywania ideologiczne, oparte na skrajnym nacjonalizmie i ksenofobii: obsesji antyniemieckiej, antyżydowskiej i antyamerykańskiej.

Tomasz Szczepański to założyciel skrajnie prawicowego, neopogańskiego Stowarzyszenia na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot”. Ta antysemicka, szowinistyczna i antychrześcijańska formacja polityczna nawiązywała do ideologii przedwojennego faszystowsko-pogańskiego ugrupowania „Zadruga”. Członkowie „Niklotu” byli oskarżani i sądzeni za publiczne propagowanie ustroju faszystowskiego i nawoływanie do nienawiści na tle rasowym. Więcej informacji:

M. Kornak „Słowiańskie nadużycie” (PDF)

P. Witkowski „Neopoganie, nacbole, neofaszyści, czyli kto dostarczy paliwa Marszowi Niepodległości 2018” (PDF)

P. Witkowski „Wielka aryjska Lechia, czyli nacjonaliści-neopoganie” (PDF)

M. R. Wiśniewski „Conan Prawiczek i Cyborgi Wyklęte. Lektury pokolenia Marszu Niepodległości” (PDF)

 

- Skrajnie nacjonalistyczne i antysemickie książki „W obronie Polski, w obronie Słowiańszczyzny” i „Walka z Żydo-masonami o wiarę i Polskę” Bolesława Tejkowskiego – szefa faszyzującego ugrupowania Polska Wspólnota Narodowa. Wiele razy stawał przed sądem m.in. za publiczne poniżanie władz, lżenie papieża, episkopatu, katolików oraz Żydów, a także za nawoływanie do waśni na tle narodowościowym. Wielokrotnie organizował antysemickie i antyniemieckie manifestacje, a także koncerty zespołów nazistowskich. Bojówkarze ugrupowania Tejkowskiego byli odpowiedzialni za śmiertelne pobicie młodego mężczyzny w Warszawie (grudzień 1990), za co zostali skazani na karę więzienia.

 

- Książka Katarzyny Treter-Sierpińskiej pt. „Żydzi, gender, multikulti, czyli oszustwo i szajba”, w której zawarte są treści obraźliwe dla Żydów, muzułmanów i mniejszości seksualnych.

Głównym tematem jej książki jest rzekoma antypolska działalność Żydów.

Według autorki Unia Europejska rzekomo zasiedla Europę islamskimi imigrantami, ponieważ dąży do zniszczenia tradycyjnej tożsamości Europejczyków.

Autorka pisze o „homo indoktrynacji”, której miałyby być poddawane dzieci w szkołach na skutek ingerencji Unii Europejskiej. Homoseksualistów określa jako sodomitów, pisze o bluźnierczej homo religii, tęczowej patologii, dyktacie tęczowych i gloryfikowaniu homoseksualistów.

W 2018 roku cytaty z tekstów Treter-Sierpińskiej znalazły się - jako przykład antysemickiej mowy nienawiści - na wystawie „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68” prezentowanej w Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”.

To publicystka skrajnie prawicowego portalu wPrawo prowadzonego przez Jacka Międlara, znanego z publicznych wystąpień antysemickich i antyukraińskich, organizatora skrajnie nacjonalistycznych manifestacji.

W swoich felietonach Treter-Sierpińska m.in. broniła Davida Irvinga, skrajnego antysemity, znanego negacjonisty Holokaustu (od wielu lat zaprzecza on istnieniu komór gazowych w Auschwitz i zagładzie 6 milionów Żydów). Za publiczne propagowanie takich tez został skazany w 2006 roku przez austriacki sąd na karę więzienia. Treter-Sierpińska napisała: „Irving miał czelność podważyć narrację «przedsiębiorstwa holokaust» o wyjątkowości zagłady Żydów. I właśnie dlatego został zaszczuty i skazany. A Polacy są dziś zaszczuwani tak samo, jak zaszczuwany był i jest David Irving. On trafił za kratki, a my mamy zostać ograbieni na 300 miliardów dolarów. «Negowanie Holokaustu» nie ma tu nic do rzeczy. Kluczem do sprawy jest «przedsiębiorstwo holokaust», którego polecenia wykonuje rząd RP”.

Treter-Sierpińska regularnie wygłasza komentarze na kanale wRealu24 na YouTube (telewizja internetowa), promującym treści antysemickie i ksenofobiczne. Więcej informacji:
W. Karpieszuk „Rasizm z powstańczej reduty” (PDF)

W felietonie zatytułowanym „Przychodzi wdowa do TVN i broni mordercy męża” Treter-Sierpińska obraźliwie napisała o Magdalenie Adamowicz, wdowie po zamordowanym prezydencie Gdańska Pawle Adamowiczu: „Logicznie rzecz biorąc, można wskazać dwa powody, dla których kobieta usprawiedliwia bandytę, przez którego została wdową. Powód pierwszy: gdy śmierć męża jest jej na rękę”.

W tekście na temat epidemii koronawirusa obrażała prof. Krzysztofa Simona, o którym napisała: „Jest albo idiotą, albo moralnym degeneratem wykorzystującym stanowisko do terroryzowania Polaków”. Jej felieton wywołał wiele nienawistnych wpisów pod adresem profesora, którego nazywano między innymi „Mengelem” (nazistowski lekarz odpowiedzialny za pseudomedyczne eksperymenty w Auschwitz). Więcej informacji:
R. Zieliński „Koronawirus. Czytelnicy prawicowego portalu o prof. Simonie: «To jeb…y Mengele»” (PDF)

 

- Skrajnie antysemickie książki autorstwa Stanisława Trzeciaka: „Mesjanizm a kwestia żydowska”, „Stosunki polityczne u Żydów za czasów Chrystusa Pana”, „Światowy program polityki żydowskiej”, „Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce”, „Ubój rytualny w świetle Biblii i Talmudu” (wydania współczesne, bez komentarza historycznego). Trzeciak był czołowym ideologiem przedwojennego antysemityzmu. W swoich tekstach prasowych, książkach i wystąpieniach publicznych nawoływał do usunięcia wszystkich Żydów z Warszawy. W marcu 1939 roku na łamach antysemickiego pisma „Mały Dziennik” wychwalał Hitlera, który jego zdaniem kontynuował antyżydowskie ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Postulował, by Żydzi w Polsce, podobnie jak w III Rzeszy, przebywali wyłącznie na terenie odizolowanych gett i mieli obowiązek noszenia oznaczeń na odzieży, np. żółtych łat. Podzielał i propagował spiskowe teorie antysemickie, w myśl których istnieje światowy spisek wpływowych środowisk żydowskich przeciwko cywilizacji łacińskiej i katolicyzmowi, a Żydzi dążą do zdobycia władzy nad światem. Po jego wykładach często dochodziło do ekscesów antysemickich. W czasie wojny kolaborował z Niemcami.

 

- Skrajnie antysemicka książka „Złoto” autorstwa Hugona Wasta (wydanie współczesne, bez komentarza krytycznego). To pseudonim, którego używał Gustavo Adolfo Martínez Zuviría, argentyński polityk i pisarz. Jego książka ukazuje wizję światowego spisku żydowskiego, którego celem miałoby być przejęcie władzy. Zawiera też wiele innych negatywnych stereotypów na temat Żydów. Wast opisywał ich jako zagrożenie dla społeczeństwa. Wzmacniał taki przekaz poprzez wprowadzenie motywów zaczerpniętych wprost z nowoczesnego rasistowskiego antysemityzmu. Ukazywał więc Żydów jako przyczynę wszelkiego zła na świecie i podkreślał ich rzekomą odmienność od innych „ras” ludzkich. Opisywał ich cechy fizyczne w sposób karykaturalny, łącząc fizyczne ułomności z rzekomą ułomnością duchową. Konkluzja jego książki jest taka, że skoro Żydzi dążyli do tego, aby zapanować nad chrześcijanami, to usprawiedliwione będzie wyzwolenie się od Żydów. W tekście pojawia się nawoływanie do zabicia Żydów – przedstawione jako konieczność „obrony własnej ojczyzny”.

Zuviría odegrał w Argentynie kluczową rolę w propagowaniu skrajnego antysemityzmu w wersji rasistowskiej. We współczesnych pracach naukowych określany jest jako „zjadliwy antysemita” (Esther Webman) czy „paranoiczny antysemita” (Kessel Schwarz).

 

- Książka Rafała Ziemkiewicza pt. „Cham niezbuntowany”, która według listu otwartego Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita zawiera treści o charakterze antysemickim, niosące znamiona nienawiści do Żydów, a także podające w wątpliwość historyczne fakty dotyczące Zagłady Żydów podczas II wojny światowej. W publikacji tej Ziemkiewicz zawarł rozdział pt. „Antysemityzm, z którego powinniśmy być dumni”, w którym stwierdził między innymi, że „syjonizm pod wpływem Holokaustu, a raczej mitu Holokaustu, który sam zbudował, nabrał szczególnego okrucieństwa. Shoah dowiódł, twierdzą dziś jego prominentni przedstawiciele, że Żydzi muszą być bezwzględni”. Sformułowanie „mit Holokaustu” nosi znamiona kłamstwa oświęcimskiego, zaś zgodnie z Ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu negowanie prawdy o zbrodniach nazistowskich (Zagłady narodu żydowskiego) jest przestępstwem (PDF).

W książce Ziemkiewicz nazywa ponadto młodych Izraelczyków „maszynami do zabijania”, pisząc: „Kolejne pokolenia Żydów, szczególnie młodych mieszkańców Izraela, wychowywane są od małego w paranoicznym poczuciu osaczenia. Trzeba formowanym na maszyny do zabijania dzieciakom wtłoczyć do głów, że są przedstawicielami rasy szczególnej, rasy, którą wszyscy zawsze prześladowali i nadal wszyscy dyszą chęcią, by ją do reszty wymordować. Wszystko, cokolwiek każą wam zrobić dowódcy, jest tylko obroną – atakiem uprzedzającym, aby nie powtórzyły się potworności Holokaustu. Jeśli twój wróg knuje przeciwko tobie, wstań i zabij go pierwszy, powtarzają syjoniści”. Ziemkiewicz używa określenia „syjoniści” jako inwektywy skierowanej przeciwko Żydom w ogóle, bez jakiegokolwiek związku z rzeczywistym znaczeniem tego słowa.

Ziemkiewicz pisał także o rzekomej „żydowskiej agresywności” wynikającej między innymi z „pożytków z eksploatowania Holokaustu dla bieżącej polityki”. Oświadczył, że „holokaustiańska ideologia wedle wzorowanego na prześladowcach wzorca «Żydzi, Żydzi über alles» opanowuje całą światową diasporę”. Stwierdził też w związku z „agresywną promocją Holokaustu” Żydów nienawidzą „jak zarazy kolorowi w USA i wszystkie ludy postokolonialne”.

Powtórzył też swoją tezę o tym, że współcześnie „Żydzi pracują sobie na kolejny holokaust, a co najmniej na nową falę pogromów”.

W sprawie książki Ziemkiewicza Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita złożyło do prokuratury zawiadomienie w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych oraz publicznego znieważenia grupy ludności z powodu jej przynależności narodowej (art. 256 pt. 2 i art. 257 kk). Stowarzyszenie wezwało także księgarzy, sprzedawców i dystrybutorów książki o wycofanie jej ze sprzedaży. Więcej informacji:

P. Sawicka, M. Gumkowski „Otwarta Rzeczpospolita interweniuje w sprawie książki Ziemkiewicza” (PDF)

„Otwarta Rzeczpospolita składa zawiadomienie do prokuratury w sprawie książki Rafała Ziemkiewicza”, oprac. K. Stankiewicz (PDF)

„Otwarta Rzeczpospolita zawiadamia prokuraturę w sprawie książki Ziemkiewicza” (PDF)

P. Sawicka, M. Gumkowski: „Otwarta Rzeczpospolita w sprawie najnowszej książki Rafała Ziemkiewicza - oświadczenie” (PDF)

„Wyjaśniamy, dlaczego «Mein Kampf» można kupić na Allegro, a książki Ziemkiewicza nie” (PDF)

K. Markusz: „Right-wing Polish journalist calls Jews «ruthless», Holocaust «a myth» in book” (PDF)

„Polish journalist calls Jews «ruthless» and the Holocaust «a myth» in new book” (PDF)

„Pologne: Un journaliste traite les Juifs «d’impitoyables» et la Shoah de «mythe»” (PDF)

B. Cohen: „Polish Jews Express Support for Antisemitism Campaigner Targeted by Far Right” (PDF)

 

 

Wydawnictwa muzyczne:

• 88 Zgłoś się
• Adam i Olaf
• Agressiva 88
• Antisemitex
• Antonella's Klasse Kriminale
• Arpaxia
• Avalon
• Azel’s Mountain
• Baranki Boże
• Basti
• Bastion
• Batalion
• Blue Eyed Devils
• Bound for Glory
• Brigade M
• Brutal Attack
• BTM
• Burzum
• Capricornus
• Carl Klang
• Celtic Warrior
• Civico 88
• Code 291
• Dark Fury
• Darkthrone
• Defenders of Europe
• Defensor 14
• Deportacja
• Der Stürmer
• Dreadmoon
• Einher
• English Rose
• Final War
• Gammadion
• Gan
• Głos Prawdy
• Goatmoon
• Gontyna Kry
• Graveland
• H8machine
• Holdaar
• Honor
• Honor Pugnae
• Hungarica
• Infernal War
• Intolleranza
• Kalmankantaja
• Kamaedzitca
• Kárpátia
• Kolovrat
• Konkwista 88
• Krumkac
• Legion
• Legion Twierdzy Wrocław
• M.A.T. Project
• Mistreat
• Molat
• Nation War
• No Remorse
• Norden
• Nordica
• Nordvrede
• Obłęd
• October 15
• Odrodzenie 88
• Odwet
• Ofensywa
• Oidoxie
• Omerta
• Order of the White Hand
• Pentagammadion
• Potop 318
• Ptaku
• Razor 88
• Razors Edge
• Razors Sharp
• Regiment 88
• Rahowa
• Romantikus Eroszak
• RP Oi!
• Saltus
• Salut
• Satanic Warmaster
• Selbstmord
• Skrewdriver
• Skullhead
• Stigger
• Still Burnin’ Youth
• Stopa
• Storkraft
• Stosstrupp
• Straight Arm Salute
• Sunwheel
• Surowa Generacja
• Sweden Awake
• Szczerbiec
• Szron
• Sztorm 68
• Szwadron 97
• Światogor / Wojnar
• Taake
• The Gits
• The Klansmen
• Thompson
• Tormentia
• Totenkopf
• Veles
• War 88
• Warfare 88
• Wartödd
• Werewolf
• White Devils
• White Master
• Wolfkrieg
• Wolne Miasto Gdańsk
• Xenophobe.